Martínez houdt van Peru. Door middel van de gerechten op zijn menu wil hij mensen de biodiversiteit van het land laten ervaren. Elke maand gaat hij samen met een team, genaamd Mater Initiative, op expeditie om ingrediënten en (soms bijna vergeten) bereidingswijzen te verzamelen uit bijvoorbeeld de Amazone jungle of het Andesgebergte.

Voedsel is volgens Virgillio een van de belangrijkste connecties die we als mens met de natuur hebben. Niet alleen doordat we het consumeren, maar ook door het zaaien, oogsten of bijvoorbeeld de handeling van het fileren van een vis. Mater Initiative helpt hem deze natuur te ervaren, en bestaat inmiddels uit meer dan tien personen waaronder een antropoloog en een onderzoeker. Deze expedities hebben het Mater Elevations Menu vormgegeven, dat we hebben mogen proeven. Dit menu wijzigt twee keer per jaar, maar van sommige gerechten verandert dagelijks wel een ingrediënt.

Om het menu te beschrijven kan ik geen beter woord bedenken dan ‘spectaculair’. Naast dat je het niet elke dag meemaakt dat je lunch uit 18 gangen bestaat, komt elk gerecht van een andere hoogte en uit een ander ecosysteem. Zo is de tiende gang een gerecht met ingrediënten afkomstig van 10 meter onder de zeespiegel, en de zesde gang een gerecht met ingrediënten van 3900 meter hoogte. Volgens Virgillio gaat eten over het raken van mensen en het vertellen van verhalen. Dat is precies wat hij met zijn menu doet. Je gaat mee op een gastronomische reis en proeft Peru.

The post Eten bij Virgilio Martínez, de beste chef van Latijns-Amerika appeared first on Where The Food Is.

Central Business District, Melbourne (CBD)

Het is op het eerste gezicht niet de meest aantrekkelijke buurt met zijn hoge kantoorgebouwen en buiten werk- en winkeltijden verlaten straten. Je moet misschien iets beter zoeken (of deze tips volgen) maar het CBD heeft wel degelijk een aantal hele goede spots.

Roll’d. Hier heb ik, zonder liegen, in krap drie weken misschien wel meer dan tien keer gegeten of wat afgehaald. Vooral de soep (Pho) en sandwich (Banh Mi) combi is favoriet. Laat het gevoel dat je bij een keten eet je niet afschrikken. De kwaliteit is consistent en de prijs-kwaliteit verhouding is top. Zo rollen ze bij Roll’d. Kijk even op de website voor alle locaties en openingstijden.

De concurrentie is moordend en toch kan ik zonder twijfel zeggen dat je de allerbeste koffie van Melbourne bij Brother Bada Badun vindt. En dit vond trouwens ook iedereen die we er daar naar vroegen. De bonen komen van Seven Seeds: een lokale micro roaster, café en retailer.

To all coffee lovers: If you want to meet truly passionate baristas and try one of @7seedscoffee brews visit @brotherbababadun. This is First Class Coffee ???? #melbourne #CBD #sevenseeds #flatwhite #microroaster #melbournecoffee #foodtravel #brotherbababadun

A photo posted by Where The Food Is (@wherethefoodis) on Mar 5, 2015 at 12:24am PST

Verder kun je goed terecht bij het Kinfolk Coffee, naast The School Of Life. Om te ontbijten ga je naar Cumulus. Vergeet niet te reserveren, ook doordeweeks. Om 8 uur ‘s ochtends zit het er al vol. China Town blijft natuurlijk ook altijd de moeite waard.

This is Taiwanese dessert served in Melbourne's China town. It's a sweet soup with crushed ice, taro balls, sweet potato balls, beans, jelly served in a bowl. #melbourne #blackball #chinatown #dessert #taiwan

A photo posted by Where The Food Is (@wherethefoodis) on Mar 25, 2015 at 12:54pm PDT

Fitzroy, Melbourne

Fitzroy is de hipste buurt van Melbourne. Het is er makkelijk navigeren want bijna alle leuke winkels, cafés en restaurants zitten op Brunswick Street. Maar loop vooral ook Smith Street op een neer en ga eens een zijstraatje in.

Ga naar The Grub Van en je waant je in een soort kas vol tomatenplanten. Ook heeft het een groot terras en buitenkeuken.

Bij de The Cider House hebben ze misschien wel 15 soorten ciders op de tap. Veel is lokaal. Ook is er een grote selectie op fles. Uiteraard kun je er ook eten en is er soms live muziek.

Verwacht lange rijen bij Hammer and Tong. Je kunt het beste reserveren of op een ongewone tijd komen, dus tussen lunch en diner. Ze worden, geheel terecht, geroemd om hun ontbijt en softshell crab burgers.

Helemaal aan het begin (of het einde) van Fitzroy Street vindt je The Workers Club. Haal een grote, ijskoude cider van de tap en ga naar een concertje achterin de kleine zaal.

De naam alleen al. Naked for Satan. Deze bar maakt eigen infused vodka. Verder kun je er Spaanse pintxos (tapa’s) eten. Het is wat prijziger zoals je misschien kunt verwachten voor de lokale ‘place to be’. Echte ijsliefhebbers staan rijen dik voor Gelato Messina. Greek (Street) Food is super hip. Je eet het bij Jimmy Grants.

Carlton, Melbourne

Deze buurt is ietsje verder gelegen van het centrum en ook wat meer een woonwijk.

Nora is een geweldig kleine zaakje gerund door een Thais stel. Ze zijn befaamd door hun originele kaart en ‘charcoal tarts’. Op 11 maart openen ze, na een kleine verbouwing, een nieuw concept. Het kan niet anders dan weer met liefde en smaak neergezet.

De Carlton Farmers Market is een van de geweldige farmers markets in Melbourne. Hier komen boeren en producenten uit de omgeving bij elkaar om hun groenten, fruit, kazen etc. te verkopen. Kijk op dit overzicht voor andere markten in Melbourne.

Richmond, Melbourne

In Richmond kun je bij Feast of Merit genieten van de Midden Oosterse keuken. Feast of Merit is een ‘feel good food’ restaurant wat zoveel betekent als dat je er naast heerlijk eten ook een bijdrage levert aan een goed doel. Het restaurant is een initiatief van Chef Ravi Presser, ook bekend van Cumulus in het CBD. Feast of Merit heeft geen winstoogmerk en deelt haar winst 100% met minderbedeelden.

Je avond afsluiten met een concert doe je bij The Corner Hotel, de Paradiso van Melbourne. Ze hebben ook een dakterras.

Brunswick, Melbourne

Deze wijk heeft een aantal restaurants met een goede Lebanese of bredere, Midden Oosterse keuken. Teta Mona is een van die plekjes, klein maar fijn en lekker.

De Brunswick Foodstore is zeker ook een bezoek waard. Je haalt er lekker koffie of iets te eten en kunt er ook prima winkelen en bijzondere producten kopen.

St. Kilda, Melbourne

In het Zuiden vindt je St. Kilda. De wijk ligt aan zee en heeft prima stranden, maar niks in vergelijking met de Westkust van Australië. St. Kilda heeft niet de allure die je zou mogen verwachten van een wijk grenzend aan het strand. Als je er bent, wandel dan Acland Street en Carlisle Street af.

Wanneer je de tram pakt vanuit het CBD kom je langs de South Melbourne Night Market en dat is, naar mijn mening, een super afsluiting na een dagje zon en strand. In de Australische zomermaanden is er de Night Market; een vrij grote, half overdekte markt het winkeltjes, kraampjes, live muziek en foodtrucks. Ook zijn er speciale events rondom het mosselseizoen of bijvoorbeeld Pasen. Kijk daarvoor even op de website. Zeker de moeite waard!

The post 20x Melbourne hotspots appeared first on Where The Food Is.

En dan heb je ook de ge-wel-di-ge eetcultuur nog, wat op zich al een reden is om eens die kant op te gaan. De smaak van versgeperste granaatappelsap herinner ik me als de dag van gisteren. Nooit eerder at ik zulke lekkere hummus. Specerijen als za’atar en sumac nam ik in veel te grote hoeveelheden als soevenier mee naar huis. Scrol naar beneden voor meer foodporn en natuurlijk voor onze hotspots in Tel Aviv voor als je, wellicht in vrederige tijden, die kant op gaat.

Marsend, Frishman St 18, Tel Aviv

De dag begin je hier met een kop koffie en ontbijt op het terras. Bijkomen na een lange nacht doe je met shakshuka: gepocheerde eieren in een pittige tomatensaus met paprika, komijn en knoflook. Ook worden er variaties gemaakt op de deze klassieker, zoals hier met bieten en geitenkaas.

Ful Volium, Dizengoff St 114, Tel Aviv

Hummus eten doe je, zoals de jonge Isreali, om een bodem te leggen. Er is niks -maar dan ook echt niks- fancy’s aan deze hummusbar. Je krijgt er eerder een snackbar gevoel bij en je hoeft dan ook niet veel af te rekenen. Het eten is heerlijk en de humus wordt vers gemaakt en warm geserveerd met een topping naar keuze. Voor de lekkerste hummus in Amsterdam moet je bij Sir Hummus zijn.

Pundak Deluxe, Olei Zion St 7, Tel Aviv

Pundak is een Southern BBQ spot met brisket, ribs, pulled pork en burgers op het menu. Hier staat trouwens ook gewoon varkensvlees op het menu en dus kun je hier spareribs en pulled pork zonder enige moeite bestellen. Iets dat je in Israel niet vaak meemaakt.

Kukiza, Ben Yehuda St 20, Tel Aviv

Als je wil eten wat er in de boeken van Ottolenghi staat, moet je hier zijn. In dit hele kleine restaurantje, dat wordt gerund door een jong stel, aten we zwart geroosterde aubergines met bergen knoflook en tahina saus en lobbige hummus met ‘shugh’; een soort harissa of sambal. Het is ietsje duurder dan de andere tips in dit blog maar zeker de moeite waard.

The Minzar, Gedera St 19, Tel Aviv

De absolute favoriet is een restaurantje wat aan de rand van de Carmel Market ligt. Het deed mij een beetje denken aan een Berlijnse plek waar je heengaat voor goed eten in een rauwe setting. Het is zo’n plek waar je een oude rocker en chef als Anthony Bourdain rustig naar toe kan sturen.

Het is er eigenlijk altijd druk dus kom een beetje op tijd als je niet in de rij wilt staan. Het is niet alleen de gezelligheid die zoveel mensen aantrekt, maar zeker ook de kwaliteit en betaalbaarheid van het eten en de dagelijks wisselende kaart.

De zoete aardappel was zo lekker dat we die sindsdien gewoon thuis namaken. Er is namelijk niks moeilijks aan: kook de zoete aardappel en snijdt hem doormidden. Gebakken of gegrilde halloumi ertussen, olijfolie, za’atar en sumac erover en smullen maar!

Carmel Market, HaCarmel St, Tel Aviv

De Carmel Market is de grote markt van Tel Aviv die iedere dag van de week – behalve zaterdag – open is. Je kunt hier terecht voor alles van speelgoed, kleding tot aan verse groenten en kruiden. Tussen de marktstallen is ook kant en klaar eten te vinden en zelfs wijnbarretjes en kleine restaurants. In het midden van de markt staat deze man uit Jemen die een gerecht maakt waar hij een ei in filodeeg kort frituurt en serveert in een pitabroodje. Fantastische snack!

Carmel Market, HaCarmel St, Tel Aviv

Midden op de markt wordt ge-barbecued en kun je heel erg lekker eten. Je kunt hier niet in de airco zitten en ik ging hier dan ook bijna tegen de vlakte met bijna 40C op een overvolle markt zonder zuchtje wind. Het eten was heerlijk en het is een absolute aanrader, maar misschien niet op dag 1 als je nog moet wennen aan de warmte, drukte en geuren. Aan de overkant haal je trouwens lokale craftbrew van de tap en heerlijke wijnen.

Cafe Nina, Neve Tsedek St 15,Tel Aviv

Neve Tzedek is een beetje de hippe, jonge buurt van Tel Aviv met allerlei winkelstraten en natuurlijk ook leuke cafe’s. Bij Cafe Nina eet je Israelische salade en drink lekkere ice coffee om cool te blijven in de hitte.

Als je wat later komt en meer in bent voor een lekker glas wijn (en natuurlijk iets om te eten), ga dan naar Jajo iets verderop in de straat.

Dalal, 8 Kol Israel Haverim St, Tel Aviv

Deze bakkerij is bekend bij iedereen en wordt geprezen om de gevlochte broden met chocolade of maanzaad (‘poppy seed yeast bread’). LEKKER! Ook hebben ze hier hele lekkere koffie.

Rothschild, Sederot Rotchild (boulevard). Ongeveer halverwege op de kruising met de Maze straat.

Bij Rothschild haal je een salade wrap met honey glazed beef. Denk aan een burrito maar dan gemaakt van sla. Er komt geen brood bij aan te pas en het is dus ook populair bij de healthfreaks in Tel Aviv. Ik vond het zelf vooral erg lekker.

The post De beste hotspots in Tel Aviv appeared first on Where The Food Is.

De intrafamiliare strijd om de keizerlijke macht die zich afspeelde in Hue, heeft er in de 19e eeuw voor gezorgd dat Vietnam maar liefst 43 kooktechnieken ontwikkeld heeft. Het gevolg hiervan is dat Vietnam vandaag de dag ruim 80.000 verschillende gerechten kent!

Voorpret is het halve werk

Als je een verre reis gaat maken, kan de voorpret niet vroeg genoeg beginnen. We struinen het hele (ja echt, alles) internet af en kijken nog eens de aflevering van Anthony Bourdain’s Parts Unknown waarin hij naar Hue, Centraal-Vietnam afreist. Het is een liefdesverklaring aan de mensen en de eetcultuur van Vietnam, poëtisch zoals alleen Bourdain kan vertellen. Hij begint de aflevering met; “Welcome to the place of dreams; my spirit house. A city of ghosts”, terwijl hij door een mistige straat loopt.

In de aflevering komt ook Lan voor; een jonge vrouw die fantastisch goed Engels spreekt en een minstens even grote romanticus is als Bourdain zelf. Lan nam Bourdain en zijn crew een paar dagen op sleeptouw en bracht ze naar de beste streetfood plekken. Die wilden wij ook ontmoeten! Na wat research ‘ontmoette’ ik haar op Instagram en spreek ik met haar af wanneer we in Hue aankomen.

Het verhaal van de keizer die geen dag hetzelfde wilde eten

Vietnamezen zijn, geheel terecht, trots op hun keuken en eten is een belangrijk onderdeel van de cultuur. Wanneer je een Vietnamees vraagt waar je het beste kunt eten, is Hue het antwoord. Hiermee kan het stadje worden bedoeld maar ook een gerecht of een gerecht geinspireerd op de keuken van Hue. Lan vertelt me tijdens onze ontmoeting hoe dit is ontstaan.

Van 1802 tot omstreeks 1968 was Hue de Imperial City, keizerlijke hoofdstad van Vietnam en erkend door China. In die tijd was het heel gewoon dat keizers in overvloed leefden. Dit betekent niet alleen dat ze tientallen vrouwen hadden, maar ook dat er goed werd gegeten. De lat lag hoog en alleen de beste koks mochten voor de keizer koken. Daarnaast moest elk gerecht een kunstwerk worden en er prachtig uitzien. En dan is er het officieuze verhaal over de ‘foodie keizer’. Deze keizer maakte er een soort wedstrijd van tussen zijn drie zoons wie de nieuwe keizer zou worden. De opdracht was duidelijk: de keizer wilde verrast worden met heerlijke gerechten en nooit hetzelfde eten.

Omdat de zoons natuurlijk niet zelf in de keuken stonden, gaven zij de opdracht door aan de inwoners van de stad. En dan begrijp je ook waarom het vaak niet nodig is om iets te bestellen en waarom het moeilijk is om in Hue twee keer hetzelfde te eten. De goede restaurants, barretjes en streetfood verkopers maken vaak maar een ding: hun specialiteit.

Waar moet je eten in Hue

De avond dat we met Lan afspreken, neemt ze ons mee naar een aantal verschillende plekken om binnen of op straat te eten. Ze laat het ons graag allemaal zien, en het is daarbij ook heel gewoon om bij meerdere plekken te eten op een avond. Een beetje zoals je tapa’s eet, alleen ga je dan voor elke tapa naar een andere plek. En dan is het wel handig als je een beetje weet waar je moet zijn en wat je moet eten, dus hieronder onze absolute favorieten in willekeurige volgorde. Helemaal onder aan dit blog staat een interactieve kaart om de locaties makkelijker op te kunnen zoeken.

Hong Mai

Adres: Đinh Tiên Hoàng 10, Huế
Wat te bestellen: alles op de kaart (ze hebben maar 2 gerechten)
Prijs: €0,50 – €1,00 per persoon

Dit kleine restaurantje wordt gerund door een familie die al vier generaties lang master is in het maken van ‘banh xeo’. De zoons staan in de open keuken aan de straatkant en bakken de pannenkoekjes in een rij van kleine pannetjes. De pannenkoekjes zijn van rijstbloem gemaakt, de gele kleur komt van de kurkuma. In de pannenkoekjes zit garnaal, varkensvlees, kwartelei en verse kruiden en groenten. Ook kun je er vlees bestellen dat om limoengras stengels is gedrukt om een soort worstje te maken dat vervolgens wordt gegaard. Dit kun je dan in een klein rijstvel vouwen samen met verse kruiden en groenten. Dip het in de saus gemaakt van pinda’s en geniet door lekker met je handen te eten.

Hanh

Adres: Phó Đức Chính 11, Huế
Wat te bestellen: Nem lụi / bánh khoái / bèo, nậm, lọc
Prijs: €1,00 – €3,00 per persoon. De prijs is natuurlijk afhankelijk van hoeveel je bestelt, je kunt ook proberen halve porties te bestellen als je meerdere dingen wil proeven.

Je kunt hier heerlijke, kleine typische Hue gerechtjes (tapa’s) proberen. De meesten heb je in een of twee happen op. Het is echt voor de smaaksensatie en om spannende structuren of verschillende bereidingswijzen te proberen. Je kunt deze gerechten het beste als appetizer eten als je erna ergens anders nog wat anders gaat eten, of als tussendoortje.

Com hen

Adres: Op de hoek van Bà Triệu, en Nguyễn Thái Học, Huế
Wat te bestellen: Com hen (rijst met kleine kokkels). Je kunt ook de variant nemen met glasnoedels.
Prijs: €0,40 per persoon.

Dit is de favoriet van Bourdain maar ook Lan, en eigenlijk ook die van ons. Cơm hến was heel lang het eten voor de armen, maar is inmiddels populair bij alle lagen van de bevolking en toeristen. Cơm hến kent een vrij complex recept met onder meer koude rijst, kleine kokkels, crunchy gebakken varkensvet, geroosterde pinda’s, chili, bananen bloem, kruiden, gefermenteerde garnalenpasta en het allerbelangrijkste: bouillon getrokken van de kokkels. Het gerecht heeft zowel zoet, boterig, zout, zuur en bitter en pittige smaken. Om dit gebalanceerd in een gerecht te krijgen is echt een kunst en ik zou zeggen onmogelijk om thuis na te maken.

Lien Hoa

Adres: Lê Quý Đôn 3, Huế
Wat te bestellen: Hot Pot / Mi Can salad

Ik wil hier eigenlijk maar twee dingen over zeggen: 1) Ik ben geen vegetariër en dit is zonder enige twijfel het allerlekkerste vegetarische eten dat ik ooit bij een restaurant heb gegeten 2) bestel de Mi Can salade. Doe het.

‘Lunch Lady’

Adres: Dong Ba market, Chương Dương, Huế
Wat te bestellen: Bun Bo Hue

De Dong Ba markt is sowieso leuk om overheen te lopen om de lokale producten te zien, ruiken en proeven. Ook kun je er bij verschillende kleine kraampjes genieten van allerlei specialiteiten en natuurlijk ook van de beroemde Bun Bo Hue soep. Dit is de plek waar ook Anthony Bourdain in de eerder genoemde aflevering belandt. De Lunch Lady is natuurlijk niet de echte naam van dit eetkraampje ergens midden in de Dong Ba market. De Lunch Lady is wel een soort bijnaam en ook lokaal redelijk bekend, maar als je er zeker van wilt zijn dat je bij de juiste dame bent beland, dan kun je het beste op de eeuwige glimlachende vrouw op de foto afgaan. Ze is niet te missen. Bun Bo Hue soep is favoriet bij veel mensen en wordt in heel Vietnam geroemd. Ik moest zelf wennen aan de grote stukken vlees; soms een hele varkenspoot en ‘bloodcake’.

Tot slot, Vietnamese koffie

Oh en nog een gratis tip voor als je naar Vietnam gaat: leer dan in ieder geval hoe je koffie bestelt in het Vietnamees- en met de goede uitspraak. Zeker als je een humeurig ochtendmens bent, want de ervaring leert dat het nog wel eens mis kan gaan. Maar weinig mensen spreken goed Engels, dus als je zo’n super lekkere Vietnamese ijskoffie wilt bestellen en niet de Westerse cappuccino, bestel dan ‘Cà Phê Sữa Đá’ (cah-FAY soo-ah (omhoog gaande toon) dah (hoge toon). Zie ook dit topfilmpje, om alvast even in de trein mee te oefenen.

The post De keizerlijke keuken van Hue, Vietnam appeared first on Where The Food Is.

Ik heb geluk dat chef Avillez in Lissabon is op het moment dat ik de stad bezoek (hij had bijvoorbeeld zomaar in China aan het koken kunnen zijn). José is een begrip in Portugal. Hij kookt niet alleen sterrenvoedsel in zijn met twee Michelinsterren bekroonde restaurant Belcanto (de eerste kreeg hij al binnen een jaar na opening), maar maakt zijn kookkunsten voor iedereen beschikbaar met zijn Pizzeria (een uitgekomen jongensdroom), en bijzondere concepten als Minibar, waar je voor een paar euro zowel een burger als exclusieve dishes als de ‘Foie Gras Filled Ferrero Rocher Wrapped in Gold Leaf’ kunt proeven. Ik ontmoet deze bijzondere chef en praat met hem over zijn dromen en ideeën over eten.

Eten vertelt een verhaal

José is trots op Portugal en staat niet alleen bekend om het moderniseren van de traditionele Portuguese keuken, maar wil met zijn gerechten ook echt verhalen vertellen over zijn land. ‘Food is probably the most representative of a culture, more than anything else’. Bakkeljauw, de gedroogde vis die Portugals grootste trots is, komt oorspronkelijk helemaal niet uit Portugal maar is een geïmporteerd product. Volgens José laat bakkeljauw zien dat Portugal een land is dat reisde en ontdekte, en dat vindt hij bijzonder. ‘Food tells a story about history and traditions.’

Veranderingen door techniek

‘Technology changed the way we handle food.’ Chef Avillez vertelt hoe in zijn ogen techniek voor een enorme verandering in de eetcultuur heeft gezorgd (en nog gaat zorgen). Vroeger moest een kok heel vroeg op om op de markt vis te kopen, vervolgens moest hij langs de groenteboer, de slager, et cetera. Tijden zijn veranderd. Sardines gaan soms levend aan boord van een vliegtuig in Portugal en zijn nog dezelfde dag in New York. Ook zorgen technologische hulpmiddelen in de keuken ervoor dat we consistentie en kwaliteit kunnen leveren. ‘Because of technology, we have more time to be creative and create amazing food.’

El Bulli

Creatief omgaan met techniek heeft José vooral bij het voormalig beste restaurant ter wereld El Bulli geleerd. ‘I learned that everything is possible. At El Bulli I really had to think outside the box.’ Hij laat ons één van de gerechten proeven die hij van chef Ferran Adrià leerde: de famous exploding olive. Wauw.

Dat deze man fantastisch kan koken en op een bijzondere manier naar eten kijkt, proeven we niet alleen bij Minibar, maar ook bij Café Lisboa en Cantinho de Avillez. Maar hoe komt een jongetje met een droom over stuffed mushrooms en goat cheese gratin terecht bij El Bulli?

‘A chef was not important’

De vader van José was vroeger eigenaar van drie of vier restaurants in Lissabon. Hij overleed toen José zes was, maar José herinnert zich nog goed dat hij zijn verjaardag in de pizzeria van zijn vader vierde. De avonden dat de restaurants niet vol te krijgen waren, gaven José’s vader veel stress. Of zijn moeder daarom niet wilde dat José een chef zou worden? Misschien, maar waarschijnlijk kwam het ook doordat in de tijd dat hij jong was, een chef in Portugal ‘not important’ was. Zijn moeder wilde liever dat hij zou gaan studeren en een -wel belangrijke- marketing manager zou worden.

Maar, José wilde koken. Doordat zijn moeder geen held in de keuken was, kookte hij als kind al vaak. Trots vertelt hij over de pastry shop die hij samen met zijn zusje runde toen hij tien was. Ze bakten cakes en taarten, die ze aan de buurt verkochten. Hij liet zijn moeder de ingrediënten kopen en ging er zelf met de volle winst vandoor. ‘Back then I already was a little entrepreneur!’

Smaakcombinaties perfectioneren in plaats van een marketingplan schrijven

Toch duurde het even voordat hij echt voor een carriére als chef durfde te gaan. Hij wilde eerst architect worden en later besloot hij Business Communication te studeren. De liefde voor eten bleef echter en hij kookte steeds vaker voor vrienden en familie. Op zijn negentiende kreeg hij het idee om met wat vrienden wine tastings te combineren met eten. Met dat plan in zijn hoofd ging hij naar een goede vriendin van zijn opa; Maria de Lurdes Modesto, een bekende foodwriter in Portugal.

Heel voorzichtig zei hij tegen haar dat hij misschien wel chef zou willen worden. ‘I was nervous about her reaction, and I was surprised when she told me that I should just go for it.’ Maar hij studeerde nog Business Communication en in het laatste jaar moest hij stage lopen. Zijn eerste internship in de keuken was op papier eigenlijk een marketing stage bij een restaurant. Terwijl ze op zijn opleiding dachten dat hij bezig was met een marketing plan, stond José in werkelijkheid zijn snijtechnieken en smaakcombinaties te perfectioneren. Toen hij de smaak eenmaal goed te pakken had ging het snel. Hij werkte vaak 16 uur per dag en had een aantal jaren maar 3 tot 4 uur slaap per nacht.

Uitgekomen dromen

‘When I think back of my dream about the goat cheese gratin, I realise that I have achieved so much more than that. I guess now I do what I really like to do and I have a lot of fun.’ José werkt hard, heel hard. Hij heeft 6 restaurants geopend in 3 jaar en is soort van conceptenmachine. Hij heeft geen computer, maar tikt alle inspiratie als notities in zijn iPhone. Hij laat ons zijn telefoon zien en scrollt door al zijn ideeën. ‘Sometimes I write at 5 AM in the morning, in the train, the metro or when my kids fall asleep. I have many ideas for menu’s and concepts. Maybe these concepts will happen someday.’

Misschien, maar voor nu moeten we het dus doen met zijn bestaande concepten, en dat is absoluut geen ramp want het eten is er fantastisch. Mensen komen van over de hele wereld om zijn kunsten te proeven bij Belcanto. Dat hij naast dit sterrenrestaurant zijn dromen volgt en bijvoorbeeld een pizzeria opent, vind ik fantastisch. Volgens José moet je altijd je ‘dream’ of je ‘vision’ blijven volgen. ‘When your vision or goal is to make money, you are probably not going to make it. For me, the most important is flavour. It is all about the flavour, not about the show-off. I have pleasure when I see that other people have pleasure and really enjoy the flavours of my food.’

The post Jose Avillez: van geitenkaas gratin tot sterrenchef appeared first on Where The Food Is.

LX Factory

Westergasfabriek meets NDSM-werf, maar dan in Lissabon. In 1846 opende hier de ‘Companhia de Fiação e Tecidos Lisbonense’ een gigantisch complex voor stoffen en garen. Door de jaren heen hebben nog verschillende andere bedrijven in het complex gezeten, maar sinds 2012 is het bekend als LX Factory. Het terrein is sinds de opening één grote smeltkroes van kunst, architectuur, muziek en eten. Goed eten kun je er elke dag van de week, maar check ook vooral de agenda op de website voor concerten, exposities en parties.

O Prego da Peixaria

Een ‘prego no pao’ is een van de meest populaire sandwiches van Portugal waarbij het vooral gaat om de combinatie van steak en knoflook. Top ook met de meest ordinaire mosterd die je kunt vinden. Bij O Prego da Peixaria hebben ze deze classic opnieuw uitgevonden en serveren ze prego’s met bijvoorbeeld basilicum mayonnaise, cheddar en pancetta (de Yuppie) of kaas van de Azoren, ui, prei en ijsbergsla (de Dandy).

Sea Me – Peixaria Moderna

Je raadt het al: bij Sea Me draait alles om vis. Toch is het anders dan de traditionele seafood restaurants zoals Cervejaria Ramiro. Het menu bij Sea Me is een fusion van de Portugese en de Japanse keuken. Je kiest zelf: loop je langs bij de mini vismarkt aan het einde van het restaurant om je eigen vis uit te kiezen, of ga je voor de sushi? Een ding is zeker, de avond afsluiten doe je – net zoals de Portugezen om je heen – met een tuna prego als toetje. Het klinkt misschien wat vreemd om je avond af te sluiten met een sandwich, maar believe me: je krijgt er geen spijt van.

Park

Het dak van deze parkeergarage is omgetoverd tot een bar met terras dat je een geweldig uitzicht over de stad geeft. Je zit ongeveer naast de torens van de Santa Catarina Church en kijkt uit over de rivier de Taag met de bekende ‘Ponte 25 de Abril’. Een topplek voor een goede cocktail, maar je kan er ook terecht voor eten (de burgers schijnen goed te zijn) en ‘s avonds is er ook altijd wel wat te doen; van DJ’s tot een openluchtbioscoop.

Mercado da Ribeira

Zoals we eerder al schreven: Mercado da Ribeira is voor Lissabon wat de Foodhallen voor Amsterdam zijn. dertig verschillende ondernemers (vaak bekend van een eigen tent ergens anders in de stad) verkopen hier van alles waar je heel blij van wordt, van sandwiches tot steak tartare en sushi tot pata negra. Mocht het je niet lukken om tijdens je korte stedentrip bij Sea Me of O Prego da Peixaria langs te gaan? Dan kan je de tuna prego of een van de andere prego’s ook gewoon hier bestellen! Meer weten? Bekijk dan nog even onze volledige fotoserie.

O Talho

We gingen bij O Talho (Portugees voor de slager) naar binnen omdat ze er volgens reizigerswebsite Twisper een van de beste burgers ter wereld serveren. Na meer dan vijf gangen (waaronder de burger die we deelden) waren we diep onder de indruk en dat kwam niet alleen door de burger. Steak tartare met vodka, nori en saus van mierikswortel is een combinatie waarover je verbaasd zult zijn, en ook het gerecht met gerookt vlees is iets dat ik in ieder geval nog nooit geproefd had. Meer weten? Lees het hele verhaal over onze ervaring bij O Talho.

Cervejaria Ramiro

Volgens velen (bijvoorbeeld Anthony Bourdain en de Portugese chefs Henrique Sá Pessoa en José Avillez in No Reservations) is Cervejaria de place to be in Lissabon als het gaat om seafood. Je moet er wel wat voor over hebben overigens. Reserveren is niet mogelijk, en de wachtrij buiten kan ‘s avonds oplopen tot een dik half uur. Loop even naar binnen en bestel vast een biertje voor tijdens het wachten. Eenmaal binnen is het even wennen aan het getik van tientallen hamertjes op krabbepoten. Het seafood is geweldig (vooral de garnalen), maar vergeet ook de pata negra niet!

Cantinho do Avillez

José Avillez is de Ron Blaauw van Lissabon, en zijn bekendste restaurant Belcanto heeft inmiddels twee Michelin sterren. Maar dat is niet zijn enige restaurant in de wijk Chiado: Mini Bar, Pizzaria Lisboa, Cafe Lisboa en Cantinho do Avillez zijn de anderen. Wat ons betreft is Cantinho do Avillez dan de beste keus om te reserveren (ja, dat is nodig). Typisch Portugese gerechten zoals homemade canned tuna of bacalhau maar dan van een topchef, en dat proef je. Als desert is de hazelnoot trio een must.

Bonjardim

Portugal is natuurlijk ook bekend om z’n Piri Piri chicken. De originele eet je bij Ramires in het kleine plaatsje Guia in de Algarve, maar bij Bonjardim in Lissabon aten we de beste. Op basis van de ligging (in een toeristisch gebied) en de uitstraling zou je het niet verwachten, maar de kip hier is geweldig. Als je gaat zitten is de vraag ook niet of je het menu wil zien, maar ‘chicken, two people?’. De piri piri saus wordt er apart bij geserveerd, dus je bepaalt zelf hoe heet je het wil.

Santini

Gegeten bij bijvoorbeeld Bonjardim, Cantinho do Avillez of Sea Me en nog ruimte voor een toetje? Santini is the place to go. Op dat tijdstip is het wel aansluiten in de wachtrij, maar die gaat redelijk snel. Vrijwel alle smaken zijn goed, maar vooral de fruitsmaken zoals ananas en framboos zijn top!

Fábrica dos Pastéis de Belém

Niet per se mijn favoriet, maar als iets we iets vaak als tip hebben gekregen is het wel dat we hier naartoe moesten. Pasteis de Nata zijn een begrip in Portugal en zijn een soort van kleine roomtaartjes. Het oorspronkelijke recept is geheim en alleen bekend bij deze winkel. Dat is dan ook de reden dat je volgens veel Portugezen hier de beste versie van deze roomtaartjes (Pasteis de Belem in dit geval) scoort. Je kan de winkel niet missen want de wachtrij begint bijna altijd buiten. Neem ze niet mee, maar eet ze direct op zodat ze nog warm zijn.

Conserveira de Lisboa

Vis in blik is in Portugal iets populairder dan in Nederland, en dat is een understatement. In sommige restaurants bestel je zelfs alleen maar verschillende ‘tapas’ gerechtjes die nog in de blikjes geserveerd worden. Een winkel waar je in ieder geval wel iets gaat vinden dat je mee wilt nemen naar Nederland is Conserveira de Lisboa. Muren vol vis. In blik. En het boek Vis uit Blik van Bart van Olphen kan je dan weer helpen met wat je daarmee moet maken.

Where the food is?

Nu wil je natuurlijk weten in welke wijk van Lissabon je het beste je Airbnb appartement kunt boeken. Daarom hebben we alle tips van hierboven op onderstaande kaart weergegeven:

Zelf in Lissabon geweest en nog andere tips? Laat het ons weten in de comments, dan hebben we weer een goede reden om nog eens terug te gaan.

The post De beste hotspots van Lissabon appeared first on Where The Food Is.

De geschiedenis van ‘de slager’

Maar voordat we proeven, eerst op zoek naar het verhaal achter deze ‘slager’ (O Talho is Portugees voor slager). Het gezicht van O Talho is chef Kiko Martins, een Braziliaan die in 1990 met zijn familie naar Portugal is gekomen waar hij vervolgens naar de middelbare school ging. Uiteindelijk behaalde hij zijn papiertje voor Marketing Management, maar stiekem wist hij toen al dat zijn toekomst in de keuken lag. In 2004 ging hij naar de fameuze Cordon Blue kookschool om vervolgens een training te volgen bij onder andere het bekende restaurant The Fat Duck. Hierna werkte hij bij een restaurant in Lissabon en opende er ook al snel zijn eigen restaurant Masstige.

De inspiratie voor O Talho kwam toen hij in 2009 besloot om in Mozambique vrijwilligerswerk te doen, gevolgd door een wereldreis samen met zijn vrouw. Na anderhalf jaar, meer dan 26 landen en veel nieuwe inspiratie over de rol van eten binnen culturen, keerde hij terug naar Portugal. Eenmaal thuis vond hij dat het veel te moeilijk was om gemakkelijk een goed stuk vlees te kopen. Hij vond dat hier iets aan gedaan moest worden, en hij kwam al snel met het idee om een restaurant met een slagerij erbij te openen. Zo ontstond O Talho. Koken kon Kiko natuurlijk al, maar om alle ins en outs van vlees te leren, volgde Kiko een slagerscursus. Hier kwam hij er onder andere achter hoe ze van head to tail te gebruiken zijn. Eind 2012 opende O Talho zijn deuren, en nu schijnen ze er dus al één van de beste burgers ter wereld te serveren.

Van burger naar hemelse gerechten

Aan tafel! Waar we vooraf al hadden besloten die burger te moeten proeven, bleek toen we eenmaal zaten dat dat nog niet zo’n gemakkelijke keuze was. Zomaar een paar gerechten die op de kaart te vinden zijn: Een gerecht van gerookt gevogelte met de naam ‘Sr. Quer Alheira’ en steak tartare met wodka, nori en mierikswortel saus. Nee, dit is absoluut geen burgerbar. Wanneer onze gastheer van de avond João Conceicão bij ons aan tafel komt om meer te vertellen over O Talho, probeert hij ons dan ook te overtuigen voor wat andere gerechten te kiezen. ‘The burger is good, but it’s just a burger.’ Toen O Talho opende stond er zelfs nog geen burger op de kaart. Wij laten ons deels overtuigen maar delen toch de burger, want daar kwamen we natuurlijk voor.

Spijt dat we naar João hebben geluisterd hebben we nooit gehad, want wat we vervolgens kregen kan je me nu elke nacht nog voor wakker maken.

Wie denkt dat je nori alleen gebruikt om sushi te rollen heeft het mis. Bij O Talho serveren ze nori bij de steak tartare. Aan tafel schonk João een beetje vodka erover, mengde alles goed door elkaar en deed voor hoe je er zelf een mooi rolletje van maakt. Een combinatie waar je op papier misschien even je twijfels over hebt, maar zodra je het proeft weet je waarom je niet de enige in het restaurant bent die dit heeft besteld. Kwamen we voor een burger? De chef van die avond is Antonio (één van de partners samen met Kiko), en hij vertelt ons dat dit ook zijn favoriet is. Hij zou het eigenlijk wel dagelijks kunnen eten.

Over naar de volgende gang. Dit bijzondere gerecht heeft de naam ‘Sr. Quer Alheira’ en is van origine een gerecht met varkensvlees van niet-Joodse christenen. Omdat Joden zelf natuurlijk geen varkensvlees eten, gaven zij hier een eigen draai aan door dit te vervangen door gevogelte zoals kalkoen en kip. Door het vlees te roken krijgt het een ontzettend bijzonder smaak, en ook de geur hiervan is niet te missen zodra het gerecht aan tafel wordt geserveerd.

It’s burgertime!

Back to business; ook al is de rest zo bizar lekker, we zijn hier natuurlijk voor die burger. Deze wordt ‘plain and simple’ geserveerd met friet, sla, panko (Japans broodkruim) en een langzaam gekookt ei. En ja, dit is hoe een burger volgens mij hoort te smaken in z’n puurste vorm.

De panko, het ei en de burger zijn een geweldige combinatie en het vlees is ‘cooked to perfection’. Maar stiekem zijn we het wel eens met João. Hoe lekker die burger ook is, het kan niet tippen aan de steak tartare of het gerookte gevogelte (‘Sr. Quer Alheira’). En dan hebben we het nog niet eens gehad over de zeewier ravioli. Of de Aziatische foie gras met sake jelly en ingemaakte lychee.

Het eind oordeel? Misschien niet de meest bijzondere burger die ik ooit heb gehad, maar wel absoluut één van de beste totaalervaringen als het gaat om bijzondere bereidingen van vlees. En ook verreweg de beste steak tartare die ik ooit heb gegeten. Binnenkort in Lissabon? Dan mag je de slager absoluut niet overslaan!

The post Quest for the best burger: O Talho in Lissabon appeared first on Where The Food Is.

Van kiosk naar burger bar

Tiago Baptista woont in Campo de Ourique – een wijk in Lissabon – en is een van de eigenaren van Hamburgueria da Parada. Ergens in 2012 schreef Tiago zich met drie vrienden in bij de gemeenteraad van Lissabon voor een nieuwe bestemming van de lege kiosk in Campo de Ourique. Tiago miste in zijn buurt een plek om ergens snel wat te eten, en dacht dat hij vast niet de enige was.

De vier vrienden hadden vertrouwen in het concept maar er was toch ook wel enige angst, bijvoorbeeld of ze alles financieel rond zouden krijgen. Het geloof was echter zo sterk dat ze het gewoon maar zijn gaan doen. Toen ze in oktober 2012 openden stond er direct een wachtrij van meer dan een uur om een burger te krijgen.

Een plek voor een goede burger was niet het enige dat de vier vrienden gaven aan Campo de Ourique. Ingrediënten worden zoveel mogelijk ingekocht bij verkopers uit de buurt en ook de 25 medewerkers van Hamburgueria da Parada komen allemaal uit Campo de Ourique of één van de omliggende wijken. De menukaart is vooral gebaseerd op de persoonlijke smaak van de vier vrienden, maar ook spraken ze met verschillende chefs over het beste burgerrecept.

It’s all about the burgers

Het doel was altijd om de beste burger voor een goede prijs te verkopen. En zoals gezegd proberen ze daarbij zoveel mogelijk gebruik te maken van lokale producten. De samenstelling van de burger wordt speciaal voor Hamburgueria da Parada gemaakt en op de burger die ons wordt aangeraden zit onder andere ‘queijo da ilha’; kaas van de Portugeze Azoren.

En dat het populair is blijkt wel uit hoe druk het op terras wordt terwijl we zitten te eten. Voor € 4,90 delen wij een ‘hamburguer queijo da ilha’ en wat je daarvoor krijgt is top. Ondanks dat Campo do Ourique nou niet de eerste wijk is die je bezoekt als je naar Lissabon gaat, is Hamburgueria da Parada wel een perfecte stop voor lunch aan het einde van een ritje in de bomvolle tram 28.

The post Hamburgueria da Parada in Lissabon: van kiosk naar burger bar appeared first on Where The Food Is.

Bagels

Als je de eerder genoemde YouTube reeks van Josh Ozersky hebt gekeken, hoef ik je niet veel meer te vertellen over de East Village. Er is enorm veel te vinden en ik heb drie favorieten om met je te delen. Voor the real deal bagel met cream cheese en gerookte vis moet je bij Russ & Daughters zijn. Deze establishment bestaat 100 jaar en wordt gerund door een vierde generatie Joodse immigranten familie.

Burgers

Bij Whitmans eet je heel erg lekkere burgers. Ze hebben een uitgebreide kaart maar je kunt er ook je eigen burger samenstellen. Als het druk is (want het is ook erg populair bij de New Yorkers) ga dan terwijl je op de wachtlijst staat een biertje drinken bij het proeflokaal van Good Beer een paar deuren verderop. Als het nog open is, is een bezoekje aan het vintage paleis van Mr. Throwback zeker de moeite waard. Hij heeft een kleine shop met vintage sportswear, sneakers & video games en is zelf ook vrij vermakelijk.

Japan Town & desserts

Verder is er in East Village een straat met vooral Japans eten, het wordt dan ook niet voor niets Japan Town genoemd. Je vindt er van alles maar gek genoeg bijna geen sushi. Een echte ervaring is dit Japanse restaurant waar je vooral moet zijn geweest voor de beleving. Het is niet heel duur maar qua eten ook niet heel bijzonder. Het zit vol jonge Japanners, er hangt hele rare kunst op het snijvlak van eten en porno (?) en de menukaart lijkt eerder op een Japanse comic book; sowieso een winnaar dus.

Een paar deuren verderop is er een een klein zaakje waar je voor een paar dollar simpele maar heerlijke udon noodle soep eet. Dit is trouwens ook het enige dat ze serveren. Als je daarna nog trek hebt, kun je bij Spot Dessert Bar kiezen uit een kaart met heerlijke Aziatische desserts. De muziek staat er lekker hard zodat je alvast warm gedraaid wordt voor de karaoke bar aan de overkant. Ik ben daar niet naartoe gegaan, maar wel naar de Nuyorican Poets Club een paar blocks verderop waar iedere dinsdag een Spoken Word avond is. Echt een aanrader.

China Town

When in China Town… Ja wat doe of eet je dan eigenlijk? Soms zijn de bordjes en menu’s enkel in het Chinees dus na een paar blocks waan je je ook echt in een ander deel van New York. Wij liepen een Chinees koffiehuis binnen waar de wat oudere generatie Chinese New Yorkers samen komen. Ze drinken er overdag koffie in plastic bekertjes en nemen er een zoete of hartige ‘bun’ bij. Ik at een gestoomd broodje met Peking eend, zonder koffie. In China Town is het vooral leuk veel te kijken, ruiken, vragen en proeven.

Meatpacking District

The Highline. Het zal ongetwijfeld een toeristen ding zijn om te doen, maar ik vond het leuk en dus een aanrader. De High Line is een openbaar park gebouwd op een historische spoorlijn die boven de straten van de West Side van Manhattan verheven is. Het park loopt van West 34th Street tot Gansevoort Street in het Meatpacking District en bevindt tussen de 10e en 12e Avenues. Als je in het Noorden begint (West 34th) en naar het Zuiden loopt dan kom je uit in het Meatpacking District, het leukere gedeelte om na je wandeling wat te drinken en eten. Bij Bubby’s serveren ze Amerikaanse klassiekers en maken ze het liefst alles zelf. Wij probeerden hun heerlijke Soda Fountains waarvan het recept binnenkort op hun website staat.

West Village (en toch ook weer Brooklyn)

In de West Village, bij Hamilton’s Kitcheonette bestelde ik mijn eerste Root Beer Float. De plek zag er nog nieuw uit en het was niet zo druk als je zou verwachten. Het is een aanrader één van hun soda’s te bestellen, al blijken er na wat research veel meer te zijn, zoals het alom geprezen Brooklyn Farmacy & Soda Fountain Als je er bent geweest, laat me weten of hun boek de moeite waard is.

Eigenlijk overal

Zoals je al merkt, ik raak er niet over uitgepraat. De eetcultuur in New York, the Big Apple, maakt hongerig. Er is nog zo ontzettend veel te ontdekken dat een volgende keer Harlem en Queens aan de beurt zijn. In de laatst genoemde buurt schijn je zoveel Chinese restaurants te hebben dat je er zeer lokale en regionale gerechten kunt eten.

Nog één allerlaatste tip dan. Als je geen zin hebt steeds ergens te gaan zitten en liever iets on the go eet, loop dan een willekeurige supermarkt in. Grote kans dat er een kleine deli in zit die een versbelegd broodje voor je kan maken, bijvoorbeeld één met veel te veel plakken kalkoenfilet en Provalone cheese.

Als je, niet zoals ik, met zo min mogelijk keuzestress je vakantie door wil komen, kunnen naast deze tips in Manhattan ook de tips voor Brooklyn je nog helpen!

The post Keuzestress in New York? Mijn hotspots in Manhattan appeared first on Where The Food Is.

Brooklyn

Smorasburg

De eerste dag van onze week in New York is een zondag. Dus wat doe je dan? Wandelen over de Brooklyn Promenade bijvoorbeeld, iets lekkers halen bij de foodmarket en dit opeten terwijl je naar de vele sporters kijkt die zich in het zweet werken.

Smorasburg is leuk om gezien te hebben, vooral het uitzicht over Manhattan’s skyline en de wandeling ernaartoe. Wel vond ik het een relatief kleine foodmarket met flinke prijzen. Zo kostte deze kleine maar compacte ramenburger (met kaas) me $10 en dat voor de slechtste burger die ik in New York gegeten heb.

Ben je op zoek naar markten met eten & meer kijk dan op brooklynflea.com.

Williamsburg

Williamsburg staat bekend als het Hipster Central van Brooklyn met veel leuke restaurantjes, winkels etc. Als je weinig tijd hebt of geen zin hebt nog meer te lopen, ga dan naar Bedford Ave. Hier komt eigenlijk alles samen. Wij hebben gekozen voor een minder fancy plek om te eten maar één met een hele goede prijs/kwaliteit verhouding. Bij Peter’s mag je zelf je Southern style maaltijd samenstellen en dat is voor elke soulfood liefhebber goed nieuws. We kozen voor een hele gebraden kip met een aantal bijgerechten zoals mac&cheese, mash, corn, collard greens en overheerlijk cornbread. Als je ogen weer eens groter zijn dan je maag, neem je je leftovers natuurlijk mee in een doggybag.

Als je Bedford Ave van Zuid naar Noord bewandelt en nog steeds niet verzadigd bent, kun je een bezoek brengen aan de Brooklyn Brewery. Na ruim 25 jaar is de Brooklyn Brewery een begrip in de VS. Inmiddels kun je hun craftbrew op heel veel plekken krijgen, maar het is altijd leuker om bij de brouwerij zelf te komen. Brooklyn Brewery biedt korte rondleidingen maar ook genoeg ruimte om één van hun vele bieren te proeven. Kijk wel goed op hun website voor de openingstijden (soms moet je reserveren), zodat je niet zoals ik moet afdruipen naar het hippe maar beduidend minder leuke Wythe hotel om de hoek. Als je al genietend van je biertje je afvraagt waar toch al die hippe mensen van de overkant vandaan komen, in een van de warehouses is de HQ van VICE gevestigd. Schuintegenover zit Kinfolk, een koffiezaakje/winkel waar VICE deels eigenaar van is.

Word on the street is dat Greenpoint, ten Noorden van Williamsburg, het nieuwe Williamsburg is (of wordt of al is geweest). Check Yelp voor tips van New Yorkers waar je moet zijn, omdat het gebied ietsje meer uitgespreid is.

Bushwick

Bushwick is een wijk die, als je het niet weet, doods lijkt. Maar niks is minder waar. Het is een wijk met verlaten warehouses waar nu veel kunstenaars wonen en tot vroeg in de ochtend illegale feestjes gehouden worden. De straten zijn voor New Yorkse begrippen leeg, maar vol met streetart.

Als je na een kleine wandeling honger hebt gekregen, eet dan een pizza bij Roberta’s. Enigszins verstopt achter een kleine ingang staat een leger aan passievolle pizzabakkers elke dag honderden pizza’s te bakken. Je moet wel geluk hebben voor een plek, dus probeer vroeg te zijn of te reserveren. De duck prosciutto vooraf is een absolute aanrader.

Bedfort Stuyvesant

Iets dieper Brooklyn in ligt de wijk Bedfort Stuyvesant. Voor de echte liefhebbers van hiphop, hier komen helden als Notorious B.I.G, Aaliyah en Jay-Z vandaan. Sinds de jaren 2000 is de wijk echt aan het veranderen en is het er een stuk veiliger, al had ik zo af en toe nog wel het gevoel dat ik door een episode van The Wire liep.

Dé reden om te gaan is Peaches Hot House, de nummer 1 plek in de VS voor fried chicken.

The post Keuzestress in New York? Mijn hotspots in Brooklyn appeared first on Where The Food Is.